Er is in mijn leven nog nooit iets gebeurd dat evenveel impact had op de aardkloot als COVID-19. En ik ben al 56 lentes rijk. Ja, 9/11 was ook een bom. Die kwam nog meer onverwacht binnengevlogen uit het niets, maar had toch minder instant effect op ons dagdagelijks doen en vooral op ons laten. 

Sinds een dikke maand ligt ons gangetje helemaal overhoop. En overhoop betekent al rap dikke miserie. Het niet meer kunnen mengen met vrienden of mixen met familie wanneer je dat wil. Of nog erger: niet kunnen plakken aan je eigen kinderen. Heftig. 

Ik heb het gigantisch voorrecht dat ik deze periode mag doorbrengen met mijn 3 allerliefsteleukste dochters. Godzijdank.

(Lees verder onder de foto)

Maar alles overhoop betekent ook dat we geforceerd worden zaken op een drastisch andere manier aan te pakken. En dat doen we tegenwoordig als gewoontehuisdieren toch verbluffend veerkrachtig. En sommige van die nieuwe routines zijn écht wel verbeteringen. Voor mijn part blijvertjes! Alleen al het feit dat ik veel meer kan genieten van het zalige zonnetje, nu ik niet meer gedwee pendel om te gaan nine to fiven. 

- Winkelen is aanschuiven. Nog altijd. Maar nu wel in de buitenlucht en in de lentezon. En zonder dat de volgende klant je aan de kassa op de hielen zit met zijn kar. Blijvertje. En die ruimte tussen de rayons! 

- Minzaam personeel dat mijn winkelkar spontaan bacterievrij boent, voor ik er mee door de winkel tjaffel. Lekker clean. Houden zo, ook na de lockdown. 

- Niet meer stressen op de terugweg naar huis om nog net voor 20u aan mondkost te geraken. Zalig.

- Ik shop meer, veel meer, online. Mijn keuken proviand aanvullen via Collect & go, wijn bijbestellen bij Wijnbeurs (er wordt al eens sneller een fleske opengedaan), printpapier en inktpatronen bijtanken bij Bol.com, zonnecrème voor het fietsen bij FARMALINE. 

Nu pas écht 100% van overtuigd. Want ik steun er ook nog BBDOsport mee, mijn favoriete Troopervereniging.

- Koken zien wij hier niet langer als een maagvulling klaarstomen. We hebben het bewust gepromoveerd tot een familie-event gecombineerd met een lang-aan-tafel-plak-routine en we noemen het coronakoken. Een paar keer per week nemen we écht de tijd om een nieuw recept uit te vissen (te volgen op de Instagram-highlights 'coronakoken' van Dejeanzelf), en onbekende ingrediënten te ontdekken. (Het boek ‘Simpel’ van Ottolenghi was de absolute favoriet hier). Er is beslist om deze goede gewoonte zeker tweewekelijks aan te houden.

- Ook hebben we hier het Belgische Foodbag ontdekt de laatste weken. Handig en ook weer nieuwe recepten uitproberen, zonder stress. Die jongens, maar ook Hello Fresh en andere foodboxen, boomen. Normaal, ik schat 6,7 euro per bordje? Meer van dat. 

- Ook beslissen we soms gewoon zalig niet te koken en te bestellen via Ubereats, Deliviroo of Takeaway.com. Ik fietste gisteren op de Bondgenotenlaan in Leuven en bespeurde geen enkele auto of bus. Mijn beeld werd gevuld door macadam en 8 van die delivery-fietsers, die in alle richtingen bolden. Precies een reclamespot. Lokale restaurants steunen, weet je wel. Gaan we ook blijven doen.

- Een uur langer in mijn bed mogen liggen stinken omdat ik niet moet pendelen naar kantoor. Toppie. Kunnen we dat standaardiseren naar de toekomst toe?

- Ik hoef me zelfs niet te douchen voor mijn eerste meeting. Gewoon mijn grijs haar slaappieken platnatten, mijn stem schrapen en meeten maar. Ik teken daarvoor.

- Ik werk vanuit mijn kot in jogging of short. Zelfs met de sletsen aan, of in het slechtste geval blootsvoets. Ja, bekentenis, ik heb vorige week zelfs een pitch presentatie via videocall gedaan in mijn bezweete fietsbroek die ik nog aanhad van het middagpauze toertje! Ze moesten eens weten.

- Vreemd, en ik begrijp nog niet goed waarom, maar in die online videomeetings komt iedereen wel op tijd. Dat is een échte winstpost.

- De kleine babbels over hoe het met je gaat in het begin of op het einde van de meetings zijn zalig. Je leert de collega’s of klanten toch een beetje beter kennen. We vertellen meer over onze thuissituatie en we kunnen ook eens bij elkaar binnenkijken. De keuze van behang zegt ook iets over de mens!

- Ik heb het gevoel dat iedereen sport tegenwoordig. En ook nog eens elke dag. Want je wil elke dag toch eens buiten maar je mag nergens naartoe. Dus bestemmingloos fietsen, lopen en wandelen maar. Ik heb nog nooit zo vroeg op het jaar al zo’n goede conditie te pakken gehad. Just keep on doing it!

- De lucht is nog nooit zo zuiver geweest. Ik heb nog geen statistieken gezien, maar naar mijn gevoel is er 70% minder CO2 uitstoot. Greta en Anuna lachen eindelijk. 

- Sporters zeggen veel meer en spontaner goedendag tegen elkaar als ze elkaar kruisen. Ja wat wil je, heel de dag op dezelfde koppen kijken, hoe leuk is het dan om eens dag te zeggen op het looppad. Blijven doen!

- Als je het geluk hebt om niet alleen te wonen, val je terug op je huisgenoten. De gesprekken zijn hier veel diepgaander, belangrijker, openen, langer, intenser geworden. De trammelant die al langer in huis hing werd snel en tot op het bot uitgeklaard. Want neen, je kan niet vluchten naar de Oude Markt ofzo. De donderwolken zijn weg gedebatteerd.

- Maar ook de relaties buitenhuis klaren uit. Plots ontdek je wie je echt belangrijk vindt. En daar ga je dan de contacten mee intensifiëren. Andere, oppervlakkigere relaties vervagen vanzelf.

- Applaudisseren voor de zorgsector om 20u: ik voel dan zo een fijne verbondenheid met mijn buren. Kunnen we dat niet blijven doen na COVID-19? Op Moederdag voor de moeders? Als Remco Evenepoel een rit wint in de Tour in september? Als Mark Van Ranst een andere pull aandoet?  

- Geen mosselavond meer, geen wafelenbak, geen quiz, geen monnies. Ook daar zie ik dat op zo’n moment de creativiteit van de verenigingsmens indrukwekkend is. Overal borrelen leuke ideeën op om toch monnies bijeen te krijgen, ook vanuit hun kot. Online quizzen, tombola’s, bingo’s, een digitale schijt je rijk, voorleessessies, online optredens. Daarom lanceren we met Trooper ook Het BENEFIETkot. Lees er hier alles over. Er zitten zeker ideeën bij die blijvertjes zullen blijken. 

Sinds mijn jeugd is eigenlijk alles non-stop complexer of zelfs ingewikkelder geworden. Op zichzelf boeiend en elke dag opnieuw uitdagend. Maar op één of andere manier is ons leven even terug duidelijker, simpeler geworden door corona. Er kan en mag minder. Mijn FOMO (fear of missing out) is trouwens totaal verdwenen. Ik doe er alles aan om van dat minder meer te genieten. En dat is iets wat ik wil meenemen, ook na deze veel te lang durende hel!

Hou u vast aan de lichtpunten. En blijf in uw kot hé.