Verenigingen zijn de maïzena van Vlaanderen zeggen wij van Trooper altijd, maar just is just: het verenigingsleven kan alleen maar (extra hard) bloeien dankzij het harde werk van vrijwilligers. Zij verdienen het dus echt om eens in de bloemetjes gezet te worden. Vrijwilligers zoals Jos Vermeulen (ja, grappig, hé 😃) bijvoorbeeld. Jos is 70 en zet zich al 10 jaar keihard in voor Ouderraad Triangel Pamel. “Ik ben gepensioneerd en ik heb veel tijd, hé”, lacht Jos er zelf om.

“Onze directrice zegt altijd ‘de Jos is een stuk van ons meubilair’ en dat is echt zo.”, vertelt Dimitri, voorzitter van Ouderraad Triangel Pamel. “Jos is een vaste waarde binnen onze ouderraad, iemand waar we àltijd op kunnen rekenen. Speciaal voor hem hebben we zelfs onze statuten aangepast zodat grootouders ook in de ouderraad mogen zitten”, vertelt voorzitter Dimitri. “Niets is teveel voor deze superman! En dat verdient dus echt een bloemeke.”

Trooper: Dat zijn schone woorden, hé, Jos?

Jos: “Zeker, maar ze moeten niet overdrijven, hé. (lacht) Ik weet dat het niet iedereen gegeven is, maar ik doe gewoon wat ik graag doe.”

Trooper: Ik moet zeggen, je ziet er bijlange geen 70 uit, Jos.

Jos: “ Oh danku! Al dat werken houdt mij duidelijk jong.” (lacht)

Trooper: Je bent al grootouder, hoe ben je dan bij de ouderraad terecht gekomen?

Jos: “10 jaar geleden zat mijn toenmalige schoondochter in de ouderraad van de school en ze zochten toen een nieuwe penningmeester. Ze zei ‘Mijn schoonvader is ne cijfermaniak, die wil dat misschien wel doen’. Ik ben inderdaad zot van cijfers, ik heb altijd bij de bank gewerkt en kon door omstandigheden al op pensioen toen ik 53 jaar oud was. Ik had dus tijd genoeg en omdat ik ook maar op 400 meter van de school woon, zag ik het wel zitten om de nieuwe penningmeester te worden. Maar het is niet bij de boekhouding gebleven.” 

Trooper: Vertel, wat doe je dan nog voor de school?

Jos: “Als het schoolfeest is, regel ik bijvoorbeeld altijd de tent. Of voor onze wafelverkoop zoek ik alle wafelverkopers in de buurt op en laat ik offertes maken. Eigenlijk voor alle activiteiten die we doen om geld binnen te brengen voor de ouderraad zet ik mij in. Zowel bij het organiseren als tijdens de activiteiten zelf, bijvoorbeeld door achter de kassa te zitten op het schoolfeest of mee te helpen op het eetfestijn door de bestellingen door te geven aan de koks. Daarnaast zorg ik voor chocolade en mandarijntjes voor het sinterklaasfeest, voor paaseitjes ter gelegenheid van Pasen, ben ik ook fotograaf van dienst als er iets te doen is, was ik een van de leesouders op woensdagvoormiddag in een paar leerjaren en klus ik hier en daar wat voor de school, zo maakte ik een soort van knikkerbaan voor op de speelplaats. En ik ga ook mee op daguitstappen als ze extra helpende handen kunnen gebruiken.”

Trooper: Jos, wat een waslijst! Da’s werk dat normaal over een aantal mensen verdeeld wordt.

Jos: “Maar het afgelopen jaar was het veel minder natuurlijk door corona. En dit jaar stop ik er ook mee omdat mijn kleinzoon ook bijna van school af is. Eigenlijk kan ik nu al een beetje proeven van hoe mijn tweede pensioen er gaat uitzien.”

Trooper: Ga je het niet missen?

Jos: “Bwah, ik denk het niet, het is het ideale moment voor mij om te stoppen. En ik vind altijd wel dingen waar ik me mee kan bezighouden. (lacht) Ik heb mijn best gedaan in het verleden en ben heel blij dat er dit jaar ook een pak nieuwe mensen in de ouderraad zijn bijgekomen die taken op zich hebben genomen. Ik denk echt dat het tijd is voor jonge mensen nu.”

Trooper: In al dat werk kruipt ook veel tijd. Hebben ze daar thuis nooit iets van gezegd?

Jos: “Neen, dan zaag ik niet” (lacht). 

Trooper: Als je al meubilair van de school genoemd wordt, dan zal elke leerling jou ook wel kennen. 

Jos: “Ja, en dat zorgt ook voor grappige momenten. Zo hebben we vorig jaar een maand lang een caravan met boeken in op de speelplaats gezet. De kinderen konden er toen in gaan zitten en boeken lezen, er was toen een klein manneke en die zei tegen de directrice: “Ik weet waar de Jos woont. In de caravan, want hij is daar altijd.” Ik ken de namen van die kinderen niet maar zij kennen mij effectief allemaal wel als de Jos en als ze mij zien dan roepen ze eens.”

Trooper: Je hebt al zeker één ding waar je je nog extra mee kan bezighouden na je pensioen van de ouderraad, je eigen website: www.vermeulenjos.be/2021.

Jos: “Daar hou ik me inderdaad ook graag mee bezig. Je vindt er een mengeling van vanalles: recepten, foto’s van mijn familie of de tuin bijvoorbeeld, maar evengoed foto’s van de voor en na van mijn coronakapsel.”

Trooper: Wij hebben er alvast al van genoten. Hou je goed, Jos!

Het is dankzij de Jossen dat verenigingen hun belangrijke taak kunnen blijven doen: “De maïzena van Vlaanderen zijn”. Wil jij ook zo een held dringend aangeven? Stuur een mailtje naar nieuwtjes@trooper.be en wij doen vrijwillig de rest.