Sara (*) (19) zat in het vierde middelbaar toen haar moeilijke thuissituatie aan het licht kwam. “We hadden het niet breed thuis en dat zorgde ervoor dat er niet altijd geld was voor basisbehoeftes zoals school en medische kosten”, vertelt ze. Sara kwam daardoor bij Stichting Pelicano terecht, een stichting die de strijd tegen kinderarmoede aangaat door kinderen op een duurzame manier financieel bij te staan. Ondertussen geven ze Sara en haar zus al vier jaar een financiële duw in de rug. Samen met Anje, medewerker bij de Sociale Commissie van Stichting Pelicano, vertelt Sara haar verhaal en dat van Stichting Pelicano.

Trooper: Hoe ben jij bij Stichting Pelicano terecht gekomen, Sara?
Sara: “Mijn ouders zijn gescheiden en mijn jongere zus en ik wonen bij mijn papa. Omdat hij invalide is, zijn er niet altijd genoeg financiële middelen om in onze basisbehoeftes te voorzien. Denk maar aan kledij, voeding, vervoer, medische kosten,... Toen ik in het vierde middelbaar zat, was ik heel even alleen met mijn klastitularis en zij zag dat ik toen erg emotioneel was. We zijn beginnen praten en ik vertelde haar dat we het thuis financieel niet breed hebben en het dus niet altijd even makkelijk is voor ons. Zij heeft er toen voor gezorgd dat ons gezin bij Stichting Pelicano terecht kon. Toen ik in het vijfde middelbaar zat, is de financiële steun van hen begonnen.”

Trooper: Bij wat hielpen ze jullie dan?
Sara: “De rekening van onze schoolboeken wordt bijvoorbeeld door Stichting Pelicano betaald. Mijn zus en ik zitten ook in een jeugdbeweging en dankzij Stichting Pelicano kunnen wij mee op kamp, omdat zij die rekening voor ons betalen. Ook met de aankoop van kledij en schoenen helpen ze ons. Al zo’n zaken.”
Anje: “Het is natuurlijk nog altijd niet makkelijk voor Sara, maar dankzij Stichting Pelicano heeft ze kansen gekregen die ze anders misschien niet had gekregen en dat motiveerde haar ook echt om door te zetten. Ze zit nu bijvoorbeeld in haar eerste jaar hoger onderwijs. Bij Stichting Pelicano is het zo dat als er een dossier wordt ingediend voor een kind, en het dossier goedgekeurd wordt, we automatisch alle kinderen in dat gezin gaan ondersteunen. In het geval van Sara steunt de Stichting haar zus dus ook.”
Sara: “Dankzij de steun van Stichting Pelicano wist ik dat ik me over bepaalde zaken geen zorgen meer moest maken en dat zorgt voor een bepaalde rust.”

Trooper: Anje, kan je even vertellen wat een zorgpartner allemaal doet?
Anje: “Als zorgpartner engageer je je om op financieel vlak en ook een stuk op sociaal vlak voor een gezin te zorgen. Wij nemen een deel van de zorgen van ouders over door hun kinderen financieel bij te staan en te beslissen wat er gebeurt met het budget dat wij voor dat kind voorhanden hebben. Het is zo dat we die gezinnen en kinderen ook niet kennen op voorhand, we krijgen hun dossier door en krijgen een bepaalde som geld per jaar waarmee we die Pelicanokinderen of -jongeren, zoals wij de kinderen of jongeren die we steunen noemen, gelijke kansen kunnen geven. We proberen ze op kamp te laten gaan, ervoor te zorgen dat ze altijd kledij hebben waarmee ze naar school kunnen gaan,... we proberen echt in hun basisbehoeften te voorzien. Zorgpartner zijn is echt geen makkelijke opdracht. Soms heb je meerdere Pelicanokinderen die je goed moet opvolgen en moet je echt de afweging kunnen maken van waar je wel of geen budget aan kan besteden.”

Trooper: De financiële steun die Stichting Pelicano geeft is niet eenmalig, hé?
Anje: “Klopt, de stichting ondersteunt Pelicanokinderen en -jongeren tot op het moment dat ze op de arbeidsmarkt terechtkomen. Die steun kan dus heel wat jaren duren. Sara en haar zus worden bijvoorbeeld al vier jaar gesteund door Stichting Pelicano.”

Trooper: Hoeveel bedraagt jullie financiële steun?
Anje: “Als je een kind van in het begin, dus echt op heel jonge leeftijd, begint te steunen, spreken we over een totaalbudget van gemiddeld 40.000 euro per kind. Als we over jaarbudgetten spreken gaat dat over 1.250 euro per jaar waarover een zorgpartner beschikt voor een kind uit de lagere school en 2.000 euro voor een kind uit het middelbaar onderwijs. Ook voor Sara, die nu in het hoger onderwijs zit, is er een jaarlijks budget van 2.000 euro, maar daar kunnen extra’s bijkomen. Stel dat ze een gepaste outfit nodig heeft voor haar stage of ze moet naar de orthodontist voor een ingreep en we zitten boven budget, dan gaan we er zeker voor zorgen dat ook dat allemaal gefinancierd wordt. Sara gaat ook werken, maar wij proberen een aantal zaken voor haar op te vullen die heel belangrijk zijn om ervoor te zorgen dat ze ook kan studeren.”

Trooper: Stichting Pelicano steunt bijna 3.000 kinderen dus dat gaat over veel geld. Waar halen jullie dat vandaan?
Anje: “We krijgen geen subsidies en zijn heel dankbaar dat we geld krijgen via donaties, zowel van particulieren als van bedrijven, maar soms krijgen we ook geld via bijvoorbeeld een erfenis. Die geldinstroom is natuurlijk heel belangrijk voor de duurzaamheid van onze werking, aangezien we kinderen echt jarenlang willen steunen. We beseffen ook goed dat je geen kinderen kan opvoeden en het kan laten studeren met de financiële steun die we gezinnen bieden, maar het zijn kleine beetjes die hen helpen én die ons motiveren om ons er keihard voor in te zetten. Het kan je buurmeisje, neefje of nichtje,... zijn die steun nodig heeft. Bij Stichting Pelicano gaat het gaat echt over solidariteit en kansen geven.”

Trooper: Hoe weten jullie welke kinderen jullie hulp nodig hebben?
Anje: “Stichting Pelicano richt zich op schooldirecties, OCMW’s, CLB’s,... alle mogelijke instellingen die betrokken zijn met de opvoeding van kinderen. Zij staan aan het front en detecteren deze kinderen. Zij zijn onze antennes en dienen mogelijks een dossier in.”

Trooper: Anje, ik kan me voorstellen dat je de verhalen die je bij Stichting Pelicano te horen krijgt mee naar huis neemt?
Anje: “Natuurlijk. Alle dossiers die bij ons binnenkomen, grijpen je aan en dat neem je inderdaad mee naar huis. De dagen dat we de dossiers bespreken zijn voor mij echt geen leuke dagen. Mijn hoofd zit dan vol en ik leef met die mensen mee. Ik heb in mijn vorige job 20 jaar met mensen in armoede gewerkt en kan me de situaties levendig inbeelden. De dossiers die ingediend worden, gaan over mensen die echt hulp nodig hebben, als je dan sommige gezinnen negatief advies moet geven, is dat echt heel zwaar.”
Sara: “Ik ben Stichting Pelicano echt ontzettend dankbaar voor hun hulp. Een paar jaar geleden ging het echt niet zo goed met ons, maar nu gaat het echt veel beter. Hun steun heeft ervoor gezorgd dat het voor ons allemaal wat makkelijker ging, zeker voor papa ook.”
Anje: “Sara is heel verstandig. We weten dat het geld waarnaar gevraagd wordt, goed besteed wordt en we zien natuurlijk ook dat de steun die we haar bieden iets opbrengt. Ik hoop echt dat de studies van Sara lukken en dat ze haar diploma kan behalen, maar ik geloof er echt in. We willen Sara ook geen druk opleggen en zeggen dat ze moet slagen om hulp van de Stichting te krijgen. We voeren dat gesprek zoals ouders dat doen met hun kinderen: ze moeten gewoon hun best doen. En als het studeren van Pelicanojongeren bijvoorbeeld het eerste jaar niet lukt, staan we er zeker voor open om hen bij te staan wanneer ze het een tweede keer willen proberen.”

Trooper: Heb je nog contact met Pelicanokinderen die jullie steun niet meer krijgen?
Anje: “Van een aantal kinderen krijgen we nog nieuwjaarskaartjes of ze laten ons af en toe eens weten hoe het met hen gaat. Da’s natuurlijk geen heel nauw contact meer, maar het is erg fijn om af en toe nog iets van hen te horen. Dat zorgt voor extra voldoening.”

Trooper: Doe zo verder!

(*) Dit is een fictieve naam om de privacy van de geïnterviewde te beschermen.