Na uren vergaderen werd gisteren, op 26 januari, in de late namiddag de knoop doorgehakt door Ben Weyts en Benjamin Dalle, de minister van Sport en Jeugd in ons land: de regels rond buitenschoolse activiteiten voor kinderen jonger dan 12 jaar werden aangescherpt. Vanaf komend weekend mogen ze nog één hobby per week uitoefenen én die mag enkel doorgaan in bubbels van maximum 10 personen. Maar wat vinden verenigingen van dat besluit? Is het realiseerbaar en hoe pakken ze het aan? We vroegen het hen.

Misschien eerst even toelichten waarom de nieuwe regel er komt. De coronacijfers stijgen sinds een tijdje terug en de ministers willen de buitenschoolse activiteiten even on hold zetten om de verdere verspreiding van het coronavirus en de verschillende varianten in te dijken. Ook epidemioloog Pierre Van Damme liet verstaan dat die beslissing zinvol is. “Misschien is dit een tussenstap voor we de heel moeilijke en grote beslissing moeten nemen om alle scholen te sluiten”, vertelde hij op Radio 2 Antwerpen.

Meteen na het besluit gingen verenigingen aan het denken en puzzelen. Hoe pakken ze deze nieuwe regel aan? “Het is de eerste keer sinds de corona-uitbraak dat we het even niet meer weten”, zucht Bjorn De Vilder van dansschool Diop. “We hebben al zoveel klappen gekregen en nu komen we hier weer in terecht. De regering schuift het verantwoordelijkheidsgevoel en de beslissing door naar de ouders en naar de verenigingen en clubs. Wij hebben als dansschool de keuze: sluiten we de deuren voorlopig of passen we ons aan aan de regels en gaan we door? Heel eerlijk, we weten het nog niet goed. Wij wachten de definitieve protocollen af en kijken dan of het haalbaar is of niet. De regering wil goeddoen om alles open te houden, maar eigenlijk maakt het de boel zelfs nog moeilijker. Wie gaat dit allemaal betalen? De 1 hobby-regel is een vergiftigd geschenk.”

“De nieuwe regel heeft dan ook een groot effect op ons. We hebben groepen van tien kinderen waarin niets hoeft te veranderen, maar we hebben er ook van 15 of 24 kinderen. Die zouden we dan in verschillende groepen moeten indelen, we moeten trainers extra betalen omdat ze meer werken en aangezien wij niet over een eigen zaal beschikken moeten we dan ook nog eens een zaal vinden die toegankelijk is, en dat 2 of 3 keer in plaats van 1 keer omdat je met kleinere en verschillende groepen werkt. Wij geven 60 tot 70 uur les per week, als je al die groepen moet onderverdelen is dat organisatorisch onmogelijk. En wat met de kinderen die 10 uur per week les krijgen bij ons? Hoe moeten wij aan hun ouders verantwoorden dat ze misschien maar 1 uur per week meer mogen komen terwijl ze daar wel veel geld voor betalen?"

"Je hebt natuurlijk mensen die polsen of ze hun lidgeld (deels) terug kunnen krijgen, wij garanderen hen dat hun kinderen elke les die betaald is zal krijgen, online of uitgesteld. Als we al het lidgeld moeten terugbetalen, moeten die ouders volgend jaar op zoek naar een nieuwe dansschool voor hun kinderen, want dan zullen wij niet meer bestaan. Voor kleinere clubs kan de regel meevallen en is het doenbaar, maar voor grote clubs kan dit de doodsteek betekenen. De regering zegt steeds dat ze iedereen steunen, maar dat klopt niet. Wij hebben met onze vzw één keer subsidies gekregen, maar dat is een peulschil in vergelijking met wat we verloren hebben. En het is duidelijk dat er geen nieuwe subsidies zitten aan te komen. De put waaruit we geld kunnen putten is ook niet bodemloos. Helaas.”

“Eigenlijk mogen we nog van geluk spreken”, begint Lynn Van Bokstael van turnclub Gymjoly hun verhaal, “we hebben maar twee leden die ouder zijn dan 12 jaar én de huurkost van onze zaal betalen we per dag en niet per uur. Wij geven lessen op woensdag en zaterdag en zullen nu dus extra uren lesgeven en de drie turngroepen die we hebben, zullen we opsplitsen in zes groepen. Onze trainerskost stijgt natuurlijk wel omdat die ‘dubbele shiften’ moet draaien. We kiezen er resoluut voor om door te gaan, niet alleen omdat we niet nog eens willen stoppen om nadien terug op te starten, maar ook omdat we nog een nieuwe club zijn. We zijn nog maar een jaar bezig en hebben dus ook nog geen recht op subsidies. Pas dit jaar kunnen we onze aanvraag indienen, maar als we geld krijgen, zal dat ook pas eind dit jaar zijn. Al onze kosten betalen we ondertussen met het lidgeld want ook alle andere activiteiten die extra geld in het laatje moesten brengen, zijn geannuleerd.”

De nieuwe regel is niet van toepassing op K.H. Eendracht is Macht Bovelingen, vertelt Karolien Boeur. “We hebben een harmonie met leden van 8 tot 77 jaar oud die samen één orkest vormen. We liggen al sinds oktober volledig stil omdat VLAMO, de overkoepelende organisatie voor muziekverenigingen, ons toen liet weten dat we niet meer in groep mochten samenkomen. Bovendien kregen we net van de gemeente te horen dat de buurthuizen waarin we repeteren al zeker tot de paasvakantie gesloten blijven. We kunnen dus zeker tot dan niet opstarten en hebben ook totaal geen toekomstperspectief. Bovendien vrezen we ook dat kinderen, eens ze terug mogen komen, ondertussen misschien een hobby gevonden hebben die ze liever doen. Eentje waarin ze minder ‘moeten presteren’ en dus niet meer terug zullen komen eens we wel terug mogen opstarten. We zien de toekomst op dit moment somber in.”

“Lidgeld kan niet teruggevraagd worden omdat we niet met lidgeld werken, leden zijn gratis welkom bij ons, maar onze kosten blijven ondertussen wel doorlopen”, vertelt Karolien nog. “We moeten onze instrumenten regelmatig laten onderhouden want anders komt er, zoals bij een auto, grotere kosten aan. Per instrument mag je makkelijk 300 à 400 euro kosten per keer rekenen. Hoe we dat dan betalen? Met onze subsidies en het geld dat we via Trooper binnenhalen, dat zijn onze enige twee inkomstenbronnen voorlopig. Maar onze spaarpot raakt natuurlijk vlugger leeg omdat er natuurlijk ook minder geld binnenkomt omdat we geen activiteiten mogen organiseren."